-
1 habit
['hæbɪt]na marijuana/cocaine habit — uzależnienie od marihuany/kokainy
to get into the habit of doing sth — przyzwyczajać się (przyzwyczaić się perf) do robienia czegoś
to get out of the habit of doing sth — odzwyczajać się (odzwyczaić się perf) od robienia czegoś
* * *['hæbit]1) (something which a person does usually or regularly: the habit of going for a walk before bed; an irritating habit of interrupting.) nawyk, zwyczaj2) (a tendency to do the same things that one has always done: I did it out of habit.) nawyk3) (clothes: a monk's habit.) habit•- habitual- habitually
- from force of habit
- get someone into
- get into
- out of the habit of
См. также в других словарях:
zwyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, najczęściej uświęcony tradycją sposób postępowania w pewnych okolicznościach, charakterystyczny dla pewnego środowiska, terenu, okresu itp.; obyczaj» Dawny, odwieczny, staropolski zwyczaj. Stary … Słownik języka polskiego